Na het overlijden van onze dappere vriend Bor Verkroost is het even stil geweest op de website van de EBor Foundation.
Het valt niet mee om een Blog te schrijven in de wetenschap dat Bor ons allen overtrof als het ging om het vertellen van boeiende, perfect grammaticale verhalen, zowel in woord als geschrift.
Ons rest niet alleen de taak om zijn foundation voort te zetten maar tevens zijn trouwe volgers, donateurs en andere belangstellenden door middel van een blog op de hoogte te houden van de ontwikkelingen van de activiteiten van de stichting.
De afgelopen periode heeft vooral in het teken gestaan van het bijstaan van onze lieve vriend tijdens zijn laatste levensfase en in navolging daarop het onvermijdelijke afscheid, de herdenkingsdienst, de crematie, het opknappen van zijn woning voor de verkoop en het leeghalen van de woning. Zo kwamen we iedere keer een stapje dichterbij het definitieve afscheid wat hij zelf als regisseur tot in de puntjes had voorbereid.
Zoals velen wel bekend was het een grote wens van Bor dat zijn as verstrooid zou worden in Rome op het Forum Romanum. Secuur als Bor was, had hij de plek tot in detail beschreven.
Na een enorme organisatorische operatie was het 28 oktober 2016 dan eindelijk zover.
Met 23 personen, bestaande uit familie, vrienden, verzorgers en filmploeg vertrokken we in de middag vanaf Schiphol naar Bor zijn geliefde Rome. Vergezeld van een koffertje handbagage, een draaiboek en een urn gingen we zijn laatste definitieve reis maken.
Dezelfde avond zaten we met de hele groep bij een Italiaans restaurantje het glas te heffen op onze grote dappere strijder. Wat zou hij genoten hebben van al deze mensen die hem zo lief hadden met een glas wijn onder de Romeinse sterren.
Zaterdagochtend werd er vooronderzoek gedaan. Hoe druk is het op het forum, hoeveel bewaking loopt er rond en waar hangen de camera, s. Op welk tijdstip kunnen we het beste gaan en zo waren er veel vraagstukken die van groot belang waren. In de eerste plaats om mooie beelden te maken voor de internationale versie van de film waar hij zelf gelukkig nog de première van de nationale versie van heeft mogen meemaken en vastberaden was dat internationaal ook moest volgen. Dat zijn uitvaart en Rome onderdeel van deze film zou worden was voor Bor een feit. In de tweede plaats had niemand de behoefte zijn hotelkamer te verruilen voor een gevangeniscel en dus was het ( illegaal) verstrooien het onderwerp van de dag.
Om toch nog enige ontspanning te hebben zijn we al het moois wat Rome te bieden heeft gaan bezichtigen. In een klein kerkje hebben we een kaarsje voor Bor opgestoken. Na een heerlijke zonovergoten dag hebben we in een authentiek Italiaans restaurant gegeten met de hele groep. Er werden veel mooie dankwoorden gesproken door de ouders van Bor en er stond zelfs een extra bordje voor Bor op tafel. Hij was echt bij ons……
Zondagochtend om half zeven zaten we aan het ontbijt en zouden we om half acht naar de kamer van de ouders van Bor gaan. Op het dakterras grenzend aan hun kamer was een klein altaar ingericht ter nagedachtenis aan Bor. Op dit altaar stonden ook alle persoonlijke doosjes die iedereen van huis had meegenomen en door de moeder van Bor inmiddels waren voorzien met de as van Bor.
We hebben een moment van stilte gehad en alvorens er een gedicht werd voorgedragen voelde we ineens het hotel heen en weer schudden. Het besef was er al snel dat dit om een aardbeving ging. Na enkele angstige momenten werd het voordragen van het gedicht hervat en na het uitspreken van de laatste zin hoorden we de kerkklokken luiden· Een moment om nooit meer te vergeten. Vervolgens mocht iedereen even langs het altaar lopen en zijn doosje er van af pakken.
In stilte zijn we als groep naar het Forum Romanum gelopen. De weg ernaar toe leek gevoelsmatiger langer dan de dag ervoor…….
Blij verrast waren we toen we zagen dat er nog geen rijen stonden en het nog een oase van rust bleek te zijn op de plek waar we onze vriend zouden gaan achterlaten bij zijn grote held Caesar.
Daar werd een tekst voorgelezen van Seneca, een Romeins dichter en filosoof van rond de jaartelling, voor veel mensen met een verkorte levensverwachting een rolmodel :
“Wat geldt voor een toneelstuk geldt ook voor het leven.
Het gaat er niet om hoe lang het duurt, maar hoe goed de opvoering is.
Het maakt niet uit op welk punt je stopt.
Stop waar je wilt, zorg alleen voor een goede slotscène.”
En dat deden we. Op de plek waar Julius Caesar werd gecremeerd koos elk van de Bor-groep zijn of haar eigen moment om de as van Bor uit te strooien.
Met een prachtige stralende zon aan de hemel en een onwaarschijnlijke serene rust op het Forum Romanum hebben we Bor precies zo kunnen verstrooien zoals hij dat gewenst heeft.
Het was emotioneel, het was zwaar en hij blijft een groot gemis. Toch had het niet mooier kunnen verlopen dan dit. Hij ligt bij zijn held, in Rome…….”hij is thuis”.
